چرا پاد گلو را میزند؟ این پرسش برای بسیاری از کاربران تازهوارد به دنیای ویپ مطرح میشود و ریشه آن به تفاوت بین تروتهیت (Throat Hit) طبیعی و تحریک بیشازحد گلو بازمیگردد. در ویپینگ، تروتهیت به احساس ضربه یا فشار ملایمی گفته میشود که هنگام استنشاق بخار نیکوتین در ناحیه گلو حس میشود و در واقع، برای بسیاری از افراد یک ویژگی مطلوب محسوب میشود. اما زمانی که این احساس از حالت طبیعی فراتر رود و به شکل سوزش، خارش یا درد گلو ظاهر شود، دیگر نمیتوان آن را صرفاً «تروتهیت» دانست. در این حالت، اصطلاحاً گفته میشود که «پاد گلو را میزند». این وضعیت ممکن است به دلایلی مانند غلظت بالای نیکوتین، نسبت نادرست PG/VG، یا استفاده از کویل سوخته ایجاد شود. از طرفی باید تفاوت میان تحریک گلو و واکنش آلرژیک را نیز در نظر گرفت؛ آلرژی معمولاً با علائمی مانند سرفه مداوم، خلط یا تنگی نفس همراه است، در حالی که تحریک مکانیکی ناشی از بخار تنها محدود به احساس ناراحتی موقتی در ناحیه گلو خواهد بود. فهم این تفاوتها برای تشخیص صحیح و اصلاح رفتار ویپینگ حیاتی است.
نقش نیکوتین در تحریک گلو
نیکوتین یکی از مؤلفههای اصلی مایع ویپ (ایجویس) است که نقش مستقیمی در ایجاد تروتهیت (Throat Hit) یا همان حس ضربه به گلو ایفا میکند. این احساس ممکن است در سطوح مشخصی مطلوب تلقی شود، اما در دوزهای بالا یا شرایط خاص میتواند منجر به سوزش و تحریک آزاردهنده گلو شود. میزان نیکوتین در ایجویسها بهطور کلی در دو فرم رایج ارائه میشود: نیکوتین فریبیس (Freebase) و نیکوتین سالت (Nicotine Salt). نیکوتین فریبیس شکل خالصتر و قلیاییتری از نیکوتین است که تروتهیت قویتری دارد و اغلب در ویپهای با قدرت بالا استفاده میشود. از سوی دیگر، نیکوتین سالت با استفاده از اسید بنزوئیک یا اسیدهای مشابه، pH نیکوتین را کاهش داده و آن را به شکلی ملایمتر و پایدارتر تبدیل میکند. همین موضوع باعث میشود که نیکوتین سالت حتی در غلظتهای بالا نیز نرمتر و کمتر تحریککننده احساس شود.
با این حال، اگر سطح نیکوتین در ایجویس بیشتر از تحمل فیزیولوژیکی مصرفکننده باشد—خصوصاً در افرادی که تازه شروع به ویپینگ کردهاند یا قبلاً سیگار نمیکشیدند—بدن به آن واکنش منفی نشان میدهد. این واکنش میتواند به شکل سوزش گلو، خشکی دهان، یا حتی حالت تهوع ظاهر شود. بهعلاوه، مصرف بیش از حد نیکوتین در مدتزمان کوتاه ممکن است منجر به کمآبی موضعی گلو شود، چرا که نیکوتین خاصیت آبگیری از بافت مخاطی دارد. این حالت، در کنار بخار گرم و پرفشار خروجی از کویل، میتواند بافت نازک گلو را تحریک کرده و احساس ناراحتی ایجاد کند. انتخاب نیکوتین با غلظت مناسب و سازگار با نوع دستگاه (مثلاً استفاده از نیکوتین سالت در پاد سیستمهای با قدرت پایین) و پایش واکنش بدن در طول زمان، از مهمترین راهکارهای جلوگیری از سوزش گلو در ویپینگ محسوب میشود.
تأثیر نوع جویس یا ایجویس در گلودرد ویپینگ
نوع ایجویس مصرفی یکی از عوامل کلیدی در بروز گلودرد هنگام ویپینگ به شمار میرود و ترکیبات بهکاررفته در آن میتوانند مستقیماً باعث تحریک مخاط گلو یا ایجاد حساسیت شوند. مهمترین عامل تأثیرگذار، نسبت پروپیلن گلیکول (PG) به گلیسیرین گیاهی (VG) در فرمولاسیون جویس است. PG خاصیت حملکننده طعم و نیکوتین بالاتری دارد، ویسکوزیته کمتری دارد و بخار سبکتری تولید میکند؛ اما در عین حال، به دلیل ماهیت تیز و نسبتا خشک خود، میتواند در برخی افراد باعث تحریک گلو، سرفه یا احساس خراش شود. در مقابل، VG مایعی چربتر، شیرینتر و ملایمتر است که بخار متراکمتر و نرمتری تولید میکند. جویسهایی با درصد PG بالا معمولاً در دستگاههایی با قدرت پایین مانند پادها استفاده میشوند، اما در افرادی که گلو حساسی دارند، همین ترکیب میتواند منجر به سوزش یا درد شود.
علاوه بر این، وجود اسانسهای خوراکی خاص در ایجویس میتواند در برخی مصرفکنندگان حساسیت ایجاد کند. اسانسهای میوهای مانند مرکبات یا نعناع، یا ترکیبات طعمی دارچینی، بهخصوص در ترکیبات مصنوعی، دارای خواص شیمیایی هستند که ممکن است مخاط گلو را تحریک کنند. شیرینکنندههای مصنوعی مانند سوکرالوز نیز علاوه بر تولید رسوبات کربنی روی کویل، ممکن است در طولانیمدت اثرات التهابی بر بافت گلو داشته باشند. همچنین، برخی ایجویسها بهمنظور زیبایی و جذابیت بیشتر دارای رنگهای خوراکی هستند که لزوماً برای استنشاق طراحی نشدهاند و میتوانند واکنشهای آلرژیک یا تحریکی در مجاری تنفسی فوقانی ایجاد کنند.
در نتیجه، انتخاب ایجویس با نسبت PG/VG متعادل (مثلاً 50/50 یا با VG بالا)، بدون رنگ و طعمدهندههای مشکوک، و آزمایش تدریجی طعمها برای بررسی واکنش بدن، یکی از راهکارهای اصلی پیشگیری از گلودرد ناشی از ویپینگ است.
اشتباهات رایج در نحوه استفاده از پاد که باعث گلودرد میشوند
بسیاری از موارد گلودرد ناشی از ویپینگ به دلیل خطاهای رایج در نحوه استفاده از پاد رخ میدهند که اغلب قابل پیشگیری هستند. یکی از شایعترین این اشتباهات، پافگیری شدید و پشتسرهم است. کاربران تازهکار که بهتازگی از سیگار سنتی به ویپ روی آوردهاند، معمولاً عادت دارند که با مکشهای عمیق و متوالی نیکوتین دریافت کنند، در حالیکه سیستمهای پاد با کویلهای کوچکتر و جریان هوای محدودتر طراحی شدهاند. این پافگیریهای سریع و پیدرپی نهتنها باعث داغ شدن بیشازحد کویل و افزایش دمای بخار میشود، بلکه میتواند باعث تحریک مستقیم بافت نازک گلو نیز گردد.
استنشاق نادرست نیز از دیگر عوامل مهم محسوب میشود. بسیاری از کاربران بدون آشنایی با روش صحیح ویپکردن، بخار را با فشار بالا مستقیماً به داخل ریهها میکشند (Direct-to-Lung)، در حالیکه بیشتر پادها برای روش دهان به ریه (MTL – Mouth to Lung) طراحی شدهاند. این اشتباه، بخار داغ را با شدت زیاد به گلو وارد کرده و موجب ایجاد احساس سوزش و خراش میشود.
یکی دیگر از اشتباهات رایج، ویپکردن با تانک خالی یا کممایه است. هنگامی که کویل بدون مایع کافی فعالیت کند، اصطلاحاً «Dry Hit» یا پاف خشک اتفاق میافتد که بخار بسیار داغ و با طعم سوخته تولید میکند؛ این حالت میتواند گلو را بهشدت تحریک کرده و موجب درد و سرفه شود. به همین نسبت، ویپکردن بلافاصله پس از پر کردن مخزن پاد نیز میتواند مشکلساز باشد؛ چرا که کویل هنوز کاملاً به مایع اشباع نشده و احتمال سوختن پنبه داخلی بالاست.
برای جلوگیری از این مشکلات، آموزش صحیح نحوه استفاده از پاد، تنظیم فواصل بین پافها، پرهیز از ویپکردن با مخزن خالی، و رعایت زمان صبر (معمولاً ۵ تا ۱۰ دقیقه) پس از پر کردن پاد، امری ضروری و کاربردی است.
نقش نوع و کیفیت کویل در ایجاد سوزش گلو
کویل بهعنوان عنصر گرمایشی اصلی در دستگاههای ویپ، نقش بسیار حیاتی در تعیین کیفیت بخار، طعم و تأثیر آن بر گلو ایفا میکند. یکی از مهمترین دلایل سوزش گلو در فرآیند ویپینگ، استفاده از کویلهای سوخته یا نیمسوز است. زمانی که پنبه داخلی کویل در اثر حرارت زیاد یا خشکی بیش از حد بسوزد، بخار تولیدشده نهتنها طعم ناخوشایند و سوختهای دارد بلکه بسیار داغتر از حالت معمول است و میتواند بهسرعت باعث تحریک و التهاب گلو شود. این اتفاق اغلب به دلیل استفاده مداوم از پاد بدون توجه به تعویض بهموقع کویل یا استفاده در حالت Dry Hit رخ میدهد.
از سوی دیگر، استفاده از توان (وات) نامتناسب نیز یکی دیگر از عوامل مهم در تحریک گلوست. بسیاری از دستگاههای پاد دارای محدودیت وات مشخصی هستند که بر اساس نوع کویل طراحی شده است. استفاده از وات بالاتر از محدودهی توصیهشده، باعث افزایش بیشازحد دمای کویل و بخار داغتر میشود که در تماس با گلو، ایجاد خارش، خشکی یا درد خواهد کرد. در مقابل، وات بسیار پایین نیز ممکن است بخار ناکامل و حاوی ذرات ریز تولید کند که برای گلو تحریککننده است.
جنس کویل نیز بر کیفیت بخار و تأثیر آن بر گلو مؤثر است. کویلهایی از جنس استیل ضدزنگ (SS)، نیکل (Ni)، یا کانتال (Kanthal) هرکدام ویژگیهای حرارتی متفاوتی دارند و بسته به حساسیت فرد و نوع جویس ممکن است بخار نرم یا تیز تولید کنند. همچنین، کویلهای مش (Mesh Coil) که سطح تماس گستردهتری دارند، به دلیل پخش یکنواخت حرارت، معمولاً بخار ملایمتر و طعم بهتری تولید میکنند و کمتر موجب تحریک گلو میشوند.
در نهایت، نگهداری صحیح، استفاده از کویل با کیفیت اصل، انتخاب وات متناسب و تعویض منظم کویل، نقش کلیدی در پیشگیری از سوزش گلو هنگام ویپینگ دارد.
تأثیر خشکی دهان و کمآبی بدن هنگام ویپ کردن
یکی از عوامل کمتر مورد توجه اما بسیار مؤثر در بروز گلودرد و تحریک گلو هنگام ویپینگ، خشکی دهان و کمآبی بدن است. فرآیند ویپینگ بهویژه با مصرف ایجویسهایی با نسبت بالای پروپیلن گلیکول (PG) یا نیکوتین بالا، میتواند مستقیماً موجب کاهش ترشح بزاق و خشک شدن بافتهای مخاطی دهان و گلو شود. PG خاصیت جاذب رطوبت دارد و هنگام تبخیر در محفظه ویپ، بخار خشکتری نسبت به آب تولید میکند که با تماس مداوم با گلو، باعث کاهش رطوبت طبیعی آن ناحیه میشود. همچنین نیکوتین موجود در جویس، بهصورت سیستمیک نیز باعث تنگ شدن رگهای بزاقی و کاهش ترشح بزاق میشود که این موضوع نیز خشکی دهان را تشدید میکند.
کمآبی بدن نیز بهعنوان عامل زمینهای، اثر منفی بر تحمل بافتهای تنفسی نسبت به بخار ویپ دارد. زمانی که بدن بهطور کلی دچار کمآبی باشد، غدد بزاقی به اندازه کافی ترشح نداشته و توانایی طبیعی گلو در روانسازی، پاکسازی و کاهش اصطکاک بخار کاهش مییابد. در این شرایط، حتی بخار نرم و متعادل نیز میتواند باعث احساس سوزش، خارش یا گلودرد شود. این مسئله در افرادی که فعالیت روزانه زیادی دارند، آب کافی مصرف نمیکنند یا بهتازگی شروع به ویپینگ کردهاند، بیشتر نمایان میشود.
از طرفی، کاهش رطوبت در ناحیه دهان و گلو، موجب افزایش حساسیت گیرندههای عصبی موضعی میشود و در نتیجه فرد حتی به بخارهایی که قبلاً مشکلی ایجاد نمیکردند نیز واکنش منفی نشان میدهد. برای پیشگیری از این وضعیت، مصرف مایعات کافی در طول روز، استفاده از ایجویسهایی با VG بالاتر، کاهش دفعات ویپینگ در روز، و پرهیز از ویپ در شرایط گرم یا خشک محیطی توصیه میشود. رعایت این نکات ساده میتواند به شکل مؤثری از بروز گلودرد ناشی از خشکی گلو جلوگیری کند.
آیا پادها برای افراد مبتدی مناسباند؟
پاد سیستمها بهعنوان دستگاههای ساده، سبک و قابل حمل، اغلب بهعنوان گزینهای مناسب برای افراد مبتدی در دنیای ویپینگ معرفی میشوند. این دستگاهها طراحی مینیمالتری نسبت به ویپهای حرفهای دارند، تنظیمات پیچیده ندارند، و برای استفاده روزمره و سریع بسیار کاربردیاند. با این حال، باید توجه داشت که مناسببودن پاد برای افراد مبتدی کاملاً به فیزیولوژی فرد، سابقه مصرف نیکوتین و حساسیتهای احتمالی بستگی دارد. یکی از مهمترین نکاتی که باید در نظر گرفت، میزان تروتهیت (Throat Hit) یا همان ضربه به گلو است که پادها تولید میکنند. در بسیاری از پادها، ایجویسهای نیکوتین سالت با غلظت بالا (۲۰ تا ۵۰ میلیگرم) استفاده میشود که ممکن است برای افراد تازهکار یا کسانی که از سیگار با نیکوتین کمتر استفاده میکردند، تروتهیت شدیدی ایجاد کند.
در مقابل، ویپهای حرفهای یا دستگاههای با توان بالا، به دلیل داشتن کنترل دقیقتر بر وات، دمای کویل و تنظیم جریان هوا، امکان شخصیسازی تجربه ویپینگ را فراهم میکنند. همچنین این دستگاهها معمولاً با ایجویسهای فریبیس و غلظت پایینتر نیکوتین (۳ تا ۱۲ میلیگرم) استفاده میشوند که تروتهیت ملایمتری دارند. اگرچه این نوع دستگاهها برای افراد باتجربه مناسبتر هستند، اما در شرایط خاص، ممکن است برای مصرفکنندگان با گلو حساس بهتر از پادها باشند، زیرا میتوان شدت بخار و نیکوتین را دقیقتر تنظیم کرد.
برای افرادی که تازه وارد دنیای ویپینگ میشوند و بهویژه کسانی که گلو حساسی دارند یا سابقه مصرف نیکوتین ندارند، استفاده از پاد با نیکوتین سالت با غلظت پایین (۵ تا ۲۰ میلیگرم)، ایجویس با نسبت VG بالا، و دستگاههایی با توان خروجی پایین توصیه میشود. در نهایت، ارزیابی واکنش بدن طی روزهای اول و تنظیم دوز و نوع دستگاه بر اساس تجربه شخصی، بهترین راه برای جلوگیری از گلودرد و سازگاری بهتر با ویپینگ است.
چگونه میتوان از گلودرد ناشی از پاد جلوگیری کرد؟
پیشگیری از گلودرد ناشی از استفاده از پاد، نیازمند رویکردی ترکیبی است که هم به انتخاب صحیح تجهیزات و مایعات ویپ و هم به رفتار مصرفکننده توجه دارد. یکی از مهمترین اقدامات، انتخاب ایجویس با نسبت PG کمتر است. پروپیلن گلیکول (PG) بهدلیل ویسکوزیته پایین و خاصیت حملکننده نیکوتین و طعم، در تولید تروتهیت نقش بسزایی دارد، اما در عین حال میتواند گلو را تحریک کند. بنابراین، استفاده از ایجویسهایی با VG بالا (مثلاً ۷۰/۳۰ VG/PG یا بیشتر)، میتواند بخار نرمتر و ملایمتری ایجاد کرده و از تحریک بافت گلو جلوگیری کند.
کاهش دوز نیکوتین نیز مؤثر است. نیکوتین بالا، خصوصاً در قالب نیکوتین سالت، موجب تروتهیت شدیدتری میشود. انتخاب ایجویس با نیکوتین ۲۰ میلیگرم یا کمتر، مخصوصاً برای مصرفکنندگان تازهکار یا کسانی که به نیکوتین حساساند، گام مؤثری در کاهش سوزش گلو است. همچنین، استفاده از پادهایی با قدرت خروجی پایین (Low Wattage) که بخار ملایمتری تولید میکنند، در کاهش شدت برخورد بخار با گلو نقش دارد. دستگاههایی که از کویلهای مش یا مقاوت بالا (High Ohm) استفاده میکنند، گزینههای مناسبتری برای مصرفکنندگان حساس به حساب میآیند.
نکتهی مهم دیگر، هیدراته ماندن در طول روز است. ویپینگ، بهویژه با ایجویسهای حاوی PG یا نیکوتین، باعث کاهش رطوبت دهان و گلو میشود و همین خشکی میتواند حساسیت به بخار را افزایش دهد. نوشیدن آب بهصورت منظم، بهویژه قبل و بعد از ویپ، از بروز خشکی و تحریک جلوگیری میکند.
در نهایت، رعایت فاصلهی مناسب بین پافها برای جلوگیری از داغ شدن بیشازحد کویل و تجمع گرما در گلو اهمیت دارد. پافگیری مداوم و سریع نهتنها گلو را تحت فشار قرار میدهد، بلکه خطر Dry Hit و سوزش ناگهانی را نیز افزایش میدهد. رعایت این اصول ساده، میتواند تجربه ویپینگ را سالمتر، لذتبخشتر و بدون درد گلو نگه دارد.
چه زمانی گلودرد ناشی از پاد نگرانکننده است؟
در بسیاری از موارد، گلودرد ناشی از استفاده از پاد یک واکنش موقتی و قابلپیشبینی است که معمولاً به عواملی مانند غلظت بالای نیکوتین، استفاده از ایجویسهای حاوی PG بالا یا پافگیریهای مکرر و شدید مرتبط است. این نوع تحریک معمولاً خفیف بوده، با تغییر رفتار مصرف یا انتخاب جویس مناسب کاهش مییابد و ظرف چند روز کاملاً برطرف میشود. اما در برخی شرایط، استمرار یا شدت گلودرد میتواند نشانهای از یک حساسیت یا واکنش غیرطبیعی بدن باشد که نیاز به توجه بیشتری دارد.
اگر گلودرد پس از توقف موقتی مصرف یا تغییر نوع جویس همچنان ادامه یابد یا شدت آن افزایش پیدا کند، باید به عنوان یک علامت غیرمعمول در نظر گرفته شود. همچنین اگر علائمی مانند خشکی شدید گلو، احساس خراش مداوم، سرفههای متوالی، گرفتگی صدا، یا احساس گیر کردن چیزی در ناحیه گلو همراه با درد تجربه شود، بهتر است به پزشک مراجعه شود. این علائم میتوانند نشاندهنده این باشند که گلو به یکی از ترکیبات جویس یا نحوه مصرف دستگاه حساسیت دارد و نیاز به بررسی دقیقتری وجود دارد.
مراجعه به پزشک زمانی توصیه میشود که علائم فراتر از یک ناراحتی ساده باشند، یا با عوامل دیگری مانند خشکی طولانیمدت دهان، بلع دشوار یا تورم در ناحیه گردن همراه باشند. تشخیص بهموقع در چنین مواردی میتواند به بهینهسازی نوع مصرف و جلوگیری از تداوم علائم کمک کند. بسیاری از کاربران با تنظیم درست دوز نیکوتین، انتخاب ایجویس مناسب با ترکیبات ملایم، و رعایت فواصل منطقی بین پافها توانستهاند از بروز مجدد گلودرد جلوگیری کنند. بنابراین، آگاهی از واکنش طبیعی بدن و بررسی دقیق هر گونه تغییر پایدار، راهکار مناسبی برای حفظ تجربهای سالم و راحت در استفاده از پاد است.
نظر متخصصان پزشکی درباره آسیب احتمالی پاد به گلو
از دیدگاه علمی و پزشکی، بررسی بخار حاصل از دستگاههای ویپ از جمله پاد سیستمها، عمدتاً با تمرکز بر ترکیبات موجود در ایجویس و نحوه تأثیر آنها بر مخاط دستگاه تنفسی انجام میشود. بخار تولیدشده در پادها معمولاً شامل نیکوتین، پروپیلن گلیکول (PG)، گلیسیرین گیاهی (VG) و مواد طعمدهنده است. بسیاری از پزشکان و متخصصان در این حوزه تأکید دارند که نحوه واکنش بدن به این ترکیبات میتواند در افراد مختلف متفاوت باشد و به عواملی مانند سابقه مصرف نیکوتین، حساسیت فردی و شرایط محیطی وابسته است.
بهطور خاص، نیکوتین در پاد سیستمها اغلب بهصورت نیکوتین سالت استفاده میشود که جذب سریعتری دارد و تروتهیت ملایمتری ایجاد میکند. این ویژگی باعث شده که بسیاری از مصرفکنندگان تازهکار یا افرادی که به دنبال جایگزینی برای سیگار سنتی هستند، پاد را انتخاب کنند. از منظر پزشکی، پزشکان معتقدند مصرفکنندگان باید به سیگنالهای بدن خود توجه داشته باشند. برای مثال اگر فردی پس از مصرف دچار احساس خشکی موقت گلو یا تحریک خفیف شود، ممکن است نیاز به تنظیم دوز نیکوتین یا نوع ایجویس داشته باشد. این یک پاسخ طبیعی است که لزوماً به معنای آسیب نیست، بلکه بیشتر به سازگاری بدن با مادهای جدید اشاره دارد.
همچنین در منابع پزشکی بر اهمیت استفاده از دستگاهها و مایعات استاندارد، نگهداری مناسب از کویل، و رعایت بهداشت دهان و دندان در هنگام استفاده از پاد تأکید شده است. این نکات میتوانند به کاهش واکنشهای ناخواسته و افزایش سازگاری گلو با بخار کمک کنند. در مجموع، دیدگاه تخصصی بر پایه آگاهی، انتخاب صحیح و مصرف هوشمندانه استوار است؛ بدین معنا که با رعایت اصول درست مصرف، میتوان تجربهای ایمن و مطلوب از پاد ویپینگ داشت.
تجربه کاربران: نظرسنجی یا نقلقول از مصرفکنندگان درباره گلودرد پس از استفاده از پاد
تجربه کاربران در فضای واقعی مصرف پاد، یکی از منابع مهم برای درک بهتر تأثیرات ویپینگ بر گلو به شمار میرود. بسیاری از کاربران، بهویژه در انجمنهای تخصصی ویپ، شبکههای اجتماعی و فرومهای بینالمللی مانند Reddit یا Vaping Underground، تجربیات خود را درباره گلودردهای مقطعی یا مکرر پس از استفاده از پاد به اشتراک گذاشتهاند. نکته جالب اینکه بخش زیادی از این نظرات به فاکتورهایی اشاره دارد که از نظر علمی نیز تأیید شدهاند.
برای نمونه، کاربری بهنام Alex_Vape92 در یکی از فرومها نوشته است:
«وقتی از جویس ۵۰/۵۰ استفاده میکنم، گلودرد نمیگیرم، اما هر وقت سراغ جویسهایی با PG بالا میرم، بعد از چند ساعت احساس خشکی و خارش گلو دارم، مخصوصاً اگر زیاد پاف بزنم.»
کاربر دیگری بهنام MaryCloud در گروههای تلگرامی ویپ در ایران میگوید:
«اوایل که ویپ رو شروع کرده بودم، با نیکوتین ۵۰ از سالت استفاده میکردم و واقعاً گلوم میسوخت. بعدش اومدم روی ۲۰ میلیگرم و بخار رو آرومتر گرفتم، مشکل کاملاً حل شد.»
در نظرسنجی غیررسمیای که در یکی از گروههای ردیت با بیش از ۱۰۰۰ رأی انجام شد، بیش از ۴۰٪ از شرکتکنندگان اعلام کردند که در هفتههای اول ویپینگ با پاد، درجاتی از گلودرد را تجربه کردهاند. از میان آنها، بیش از نیمی توانسته بودند با تغییرات سادهای مانند کاهش دوز نیکوتین، استفاده از جویس با VG بالا یا فاصله انداختن بین پافها، این مشکل را برطرف کنند.
این تجارب نشان میدهند که گلودرد ناشی از پاد، برای بسیاری از مصرفکنندگان حالتی گذرا و قابل مدیریت است. همذاتپنداری با سایر کاربران، در کنار رعایت نکات فنی و تجربی، میتواند به کاهش نگرانیها و بهبود تجربه ویپینگ کمک قابل توجهی کند.